Witamy

Witamy serdecznie na stronie  Koła Łowieckiego  „Młodnik” w Złotorii i  zapraszamy do zapoznania się z historią Naszego Koła oraz pozostałymi działami na tej stronie. 

Historia powstania

Koło Łowieckiego  MŁODNIK w Złotorii

Historia tworzy współczesność i nadaje kształt przyszłości skłania do zadumy, wspomnień i pobudza  do refleksji. Tradycje polskiego łowiectwa stanowią piękną i wartościową część dziedzictwa naszej kultury. Na przestrzeni wieków polowanie było jedną z głównych czynności człowieka, źródłem jego utrzymania i przeżycia.

W wyniku zachodzących zmian cywilizacyjnych i społecznych zmieniało się również łowiectwo. Okres międzywojenny to intensywny rozwój łowiectwa w Polsce. Po uzyskaniu przez Polskę niepodległości już w 1919 roku powstają liczne związki i organizacje myśliwskie. Od roku 1925 przygotowywano projekt nowego prawa łowieckiego, który ukazał się dnia 3 grudnia 1927 roku w formie rozporządzenia Prezydenta RP „O  prawie łowieckim”. Zgodnie z jego zapisami powstaje Centralny Związek Stowarzyszeń Łowieckich, a polowanie było związane z prawem własności do gruntu. Posiadacz areału o powierzchni ponad 100 ha mógł wykonywać polowanie samodzielnie. Właściciele gruntów o mniejszej powierzchni łączyli je ze sobą, tworząc spółki łowieckie. Do wykonywania polowania niezbędne było posiadanie Karty Łowieckiej. W czerwcu 1936 roku następuje kolejna reorganizacja w wyniku, której powstaje Polski Związek Łowiecki.

Wieloletnią mozolną pracę zmierzającą do podniesienia polskiego łowiectwa do światowego poziomu zniweczyła II wojna światowa. Straty poniesione w jej wyniku przez polskie łowiectwo były ogromne. Życie straciło wielu doskonałych działaczy – myśliwych. Prócz tego poniesiono ogromne straty, jeśli chodzi o zwierzynę, trofea myśliwskie, zabytkową broń i inne dobra narodowe.

Po wojnie zapaleni działacze łowieccy dążą do normalizacji życia łowieckiego w Polsce. Przełomowym okresem w łowiectwie polskim był rok 1952, kiedy ukazał się Dekret Prezydenta Rzeczypospolitej Ludowej o prawie łowieckim. Prawo to uznaje łowiectwo za planowe gospodarowanie zwierzyną dziko żyjącą zgodnie z potrzebami gospodarki narodowej i wymaganiami ochrony przyrody. Znosi powiązanie prowadzenia polowania z własnością gruntów, upaństwawia zwierzynę w stanie dziko żyjącej. Dzieli obszary państwa na obwody łowieckie.

W 1953 roku powstaje nowy Statut Łowiecki zamiast stowarzyszeń powstają Koła Łowieckie. Wprowadza on obowiązek przynależności każdego myśliwego do Polskiego Związku Łowieckiego. Kolejną regulacją była Ustawa z 17 czerwca 1959 roku ”O hodowli, ochronie zwierząt łownych i prawie łowieckim”. W oparciu o jej zapisy został wypracowany tzw. „polski model łowiectwa” przyjmujący zasadę nadrzędności ochrony i hodowli zwierząt łownych nad  ich pozyskaniem, opierający działalność łowiecką na społecznej aktywności członków PZŁ zrzeszonych w kołach łowieckich prowadzących gospodarkę łowiecką w dzierżawionych obwodach.

Współcześnie działalność Polskiego Związku Łowieckiego reguluje Ustawa  „ Prawo Łowieckie” z 13 października 1995 roku z aktami wykonawczymi a także Statutem PZŁ.

A jak na tle kształtowania się łowiectwa w Polsce, przebiegała historia powstania naszego Koła?

Już w 1946 roku dwaj zapaleni myśliwi Aleksander Szczepanowski i Alfons Cieszyński przystępują do reaktywowania na terenach okolicznych wsi struktur przyszłego Polskiego Związku Łowieckiego. Na jednej z ówczesnych sesji Gminnej Rady Narodowej w Złotorii złożyli przygotowany projekt podziału i wydzierżawienia terenów łowieckich.

Gmina w Złotorii obejmowała swym zasięgiem 6 wiosek, Złotorię, Kaszczorek, Kopanino, Nową Wieś, Silno i Grabowiec.

Z uwagi na poważne trudności z nabyciem broni (w nowej rzeczywistości ustrojowej) oraz stosunkowo wysoką opłatą dzierżawy zgłosiło się tylko 4 dzierżawców. Byli to Aleksander Szczepanowski (obszar łowny Złotoria – Kopanino), Alfons Cieszyński(obszar łowny Kaszczorek ), Jan Czech (obszar łowny Nowa Wieś), który wkrótce zrezygnował i Bernard Malinowski (obszar łowny Silno i Grabowiec).

Myśliwi polowali indywidualnie duży nacisk kładąc na odbudowę stanów zwierzyny i walkę z szerzącym się kłusownictwem. Podobne inicjatywy mające na celu reaktywowanie działalności łowieckiej podejmują zaprzyjaźnieni myśliwi z Torunia między innymi: Bernard Grzmociński, Kazimierz Fydrychowicz, dzierżawiący tereny w Lulkowie, Brąchnowie, Piwnicach czy Łubiance.

Nowa władza nie zamierza jednak kontynuować przedwojennej formy łowiectwa kojarzonej z  tym co „ pańskie  i własne”. Nadchodzi bowiem czas nacjonalizacji i kolektywizacji.
Poszczególni dzierżawcy, zarówno Ci ze Złotorii, Torunia i okolic zaczynają szukać nowych form organizacyjnych. Powstają pierwsze, jeszcze nie formalne zalążki stowarzyszeń  łowieckich.

W dniu 29 października 1952 roku ukazuje się w formie dekretu Ustawa „O prawie łowieckim”  w myśl, której zwierzyna w stanie wolnym staje się własnością państwa, a tereny łowieckie mogą być wydzierżawiane tylko Kołom łowieckim. Z chwilą ukazania się w/w Ustawy sankcjonującej powstanie Polskiego Związku Łowieckiego zachodzą   formalno– prawne podstawy do tworzenia Kół Łowieckich. Działając dotąd w pojedynkę nieliczni myśliwi z Torunia połączyli się z myśliwymi miejscowymi, tworząc na bazie wspomnianych terenów, pierwsze w ówczesnym powiecie toruńskim Koło Łowieckie Nr 1 w Złotorii, nadając mu nazwę „WISŁA”.

Pierwszy Zarząd Koła ukonstytuował się w następującym składzie:
Prezes Kol. Aleksander Szczepanowski
Łowczy Kol. Bernard  Grzmociński
Skarbnik Kol. Bernard Malinowskiego
Sekretarz Kol. Kazimierz Fydrychowicz

W dniu rejestracji Koło liczyło 18 członków. Dzierżawiło dwa obwody łowieckie o ogólnej powierzchni 14 958 ha.

Obwód  polny nr 130  „Kozielec” o pow. 6 158 ha obejmujący teren, dla którego granica wschodnia ciągnęła się od miejscowości Łysomice po Chełmżę, a granica południowo-zachodnia z Łysomic przez Lulkowo, Piwnice, Grzankowo, Łubiankę do Chełmży.

Obwód leśny nr 185 „Bagno” o pow.8 800 ha obejmujący od strony południowej wzdłuż rzeki Wisły wsie Złotoria, Grabowiec, Silno, Osiek aż po miejscowość Obrowo, po stronie zachodniej i północnej wzdłuż rzeki Drwęcy i linii kolejowej Toruń – Nasielsk.

Taki stan organizacyjny Koła trwał do 1961 roku. Z uwagi na olbrzymi obszar dzierżawionego terenu, trudności komunikacyjne, nasilające się kłusownictwo, w 1961 roku na wniosek Prezesa Kol. Aleksandra Szczepanowskiego następuje podział Koła  na tzw. toruńskie ZLOT i złotoryjskie, które przyjęło nazwę MŁODNIK.

Następuje podział majątku i obwodów.

W  Prezydium  Powiatowej Rady Narodowej w Toruniu w dniu 12 czerwca 1961 roku pod poz. nr 14 zostaje zarejestrowany Statut Koła MŁODNIK  z siedzibą w Złotorii.

Koło MŁODNIK otrzymuje obwód  leśny o powierzchni 8 800 ha i liczy 10 członków będących jednocześnie jego założycielami są to:

Anusiak  Izydor
Gawarkiewicz Kazimierz
Lankauf Leon
Malinowski Bernard
Szczepanowski Aleksander
Szczepański Czesław
Staszewski Stanisław
Staszewski Jerzy
Wilmanowicz Bernard
Wochna Leon

Pierwszy skład Zarządu Koła tworzyli:

Prezes – Aleksander Szczepanowskie
Łowczy – Bernard Wilmanowicz
Skarbnik – Bernard Malinowski
Sekretarz – Leon Wochna

Prawidłowo prowadzona gospodarka łowiecka zaczęła przynosić spodziewane efekty, systematycznie  zaczęła wzrastać ilość pozyskiwanej zwierzyny, pojawiły się nowe gatunki zwierząt dotąd nie występujących na tym terenie jak łoś, jeleń czy jenot.

W latach 1963 – 1964 kończą się umowy dzierżawy obwodów łowieckich.
Pod pretekstem zawierania nowych umów, „korekty” granic a raczej nieformalnych nacisków władz,Kołu naszemu zostaje zabrana spora część obwodu bo ok.3 000 ha, od miejscowości Silno po Kawęczyn i Obrowo.
Pozostaje w dyspozycji Koła obwód łowiecki o powierzchni 5 890 ha, który po kolejnych wyłączeniach z uwagi na wzrastającą zabudowę stanowi do dnia dzisiejszego teren naszego obwodu.

PRZYDATNE  LINKI :

POLSKI ZWIĄZEK ŁOWIECKI

ZARZĄD OKRĘGOWY W TORUNIU

KWP W BYDGOSZCZY

DZIENNIK ŁOWIECKI